Przyczyny problemów z koncentracją u dzieci.

Pro­blemy z kon­cen­tra­cją utrud­niają dziecku codzienne funk­cjo­no­wa­nie. Dzieci w wieku 5–7 lat potra­fią sku­pić swoją uwagę na ok. 15 minut, po tym cza­sie kon­cen­tra­cja nagle spada. Dziecko potrze­buje prze­rwy na relaks, aby ponow­nie mogło się skon­cen­tro­wać. Taką formą relaksu jest aktyw­ność ruchowa na zmianę z odpo­czyn­kiem i tylko wtedy moż­liwe będzie uzy­ska­nie zado­wa­la­ją­cych efek­tów w zakre­sie kon­cen­tra­cji uwagi. Dla­tego nie powin­ni­śmy jesz­cze, w tym wieku doszu­ki­wać się pro­ble­mów z kon­cen­tra­cją u naszych pociech. W miarę swo­jego roz­woju dzieci uczą się roz­róż­niać, które rze­czy i wra­że­nia są dla nich ważne, a które mogą zigno­ro­wać. Dzieci nie są w sta­nie dłu­żej sku­pić się na rze­czach, któ­rymi w ogóle nie są zain­te­re­so­wane, gdyż są jesz­cze roz­ko­ja­rzone i bar­dzo ruchliwe. Dzieci w wieku wcze­snosz­kol­nym są już w sta­nie opa­no­wać swoje emo­cje i powstrzy­mać reali­za­cje swo­ich potrzeb, potra­fią się bar­dziej skon­cen­tro­wać. Są w sta­nie sku­pić swoją uwagę przez okres od 25 do 35 mi­nut. Ich zacho­wa­nie jest jesz­cze zależne od potrzeb, impul­sów i przy­pad­ko­wych zain­te­re­so­wań.

Czas kon­cen­tra­cji u dzieci w róż­nym wieku:

• 5–7 lat – 15 minut
• 8– 9 lat – 20 minut
• 10–12 lat – 25 minut
• Powy­żej 12 lat – 30 minut

Z badan wynika, że 1/3 dzieci ma pro­blemy z kon­cen­tra­cją z powodu zespołu zabu­rzeń uwagi: są impul­sywne, mają nadmiar ener­gii, wzmo­żoną aktyw­ność, niską odpor­ność na bodźce roz­pra­sza­jące.

Przy­czyny trud­no­ści z kon­cen­tra­cją u dzieci:

• Zespół zabu­rzeń uwagi – ina­czej zespół nad­po­bu­dli­wo­ści psy­cho­ru­cho­wej, czyli ADHD
• Cią­głe zwięk­sza­nie wyma­gań, któ­rym dziecko nie jest w sta­nie spro­stać, powo­duje napię­cia, ner­wo­wość i pobu­dze­nie.
• Warunki zewnętrzne: cią­gły hałas (plac budowy za oknem, gło­śno nasta­wiony tele­wi­zor, gło­śna gra kom­pu­te­rowa, awan­tury doro­słych albo sprze­cza­jące się rodzeń­stwo itp.) Kon­cen­tra­cja w takich warun­kach jest wysił­kiem, któ­remu dzieci nie są w sta­nie spro­stać.
• Nie­pra­wi­dłowe odży­wia­nie i brak aktyw­no­ści fizycz­nej.
• Objawy zabu­rzeń kon­cen­tra­cji u dziecka:
• Brak reak­cji, gdy się do niego mówi – wydaje się nie­obecne.
• Szybka utrata zain­te­re­so­wa­nia (dziecko nie koń­czy tego, co zaczęło).
• Brak orga­ni­za­cji pracy – bała­gan w tor­ni­strze, nie­po­rzą­dek na biurku.
• Roz­ko­ja­rze­nie – gubi swoje rze­czy.
• Nie podej­muje wyzwań, łatwo się pod­daje i znie­chęca do róż­nych rze­czy.
• Zapo­mina o codzien­nych obo­wiąz­kach.
• Pro­blemy w szkole (złe wyniki w nauce).
• Spo­soby wspie­ra­nia kon­cen­tra­cji:
• Ćwi­cze­nia roz­wi­ja­jące zmysł rów­no­wagi (jazda na rowe­rze, rolki, koły­sa­nie się na hamaku, jazda na karu­zeli).
• Rozwój zdol­no­ści rucho­wych (ska­kanka, bie­ga­nie, ska­ka­nie, spa­cery, taniec).
• Ćwi­cze­nia na inte­gra­cję zmy­słów (dzieci otrzy­mują taki sam owoc np. jabłko, ich zada­niem jest dokładne zba­da­nie owocu, następ­nie jabłka zostają pomie­szane, a dzieci muszą roz­po­znać swoje).

Rozbu­dza­nie cie­ka­wo­ści i zain­te­re­so­wań.

Do roz­woju kon­cen­tra­cji, na początku bar­dzo ważne są cie­ka­wość i zain­te­re­so­wa­nie. Możemy przyj­rzeć się, czy dziecku uda się zająć przez dłuż­szy czas jed­nym tema­tem, jeżeli tak, to rów­nież w przy­padku mniej cie­ka­wych tema­tów powoli będzie mogło się sku­pić.

Nie dawajmy dziecku goto­wych roz­wią­zań ani odpo­wie­dzi na wła­sne pyta­nia. Tylko wła­sne roz­wią­za­nia wzmac­niają w dziecku poczu­cie wła­snej war­to­ści i dają mu wiele rado­ści.